"Bij ons moslims in Senegal condoleren we pas wanneer de mensen die de overledene naar zijn of haar laatste rustplaats hebben gebracht, zijn teruggekeerd van de begrafenis."
"Hè? Dat wist ik nog niet, als moslim zijnde nota bene. Waarom dàn pas, ná de begrafenis?"
"Pas wanneer alle rituelen zijn verricht en de overledene rust in zijn graf, is deze pas echt klaar om zijn Schepper te ontmoeten. Dan pas condoleren we de familie en naasten." Nou, Abdul, weer wat geleerd!
"Toen je vader was gestorven, Ndoya, in juli 2001, hebben ik en vele anderen je direct gecondoleerd…"
"Ik weet dat het hier anders gaat, daarom heb ik het jou en al die anderen dan ook niet kwalijk genomen." Ja, dat is mijn Ndoya. Mash’Allah. Zij laat mensen in hun eigen waarde.
Ndoya heeft in 2002 haar vriendin Daak verloren door de ramp met de ‘Joola’: die te zwaar beladen Senegalese boot die eind september van dat jaar voor de kust van Gambia is vergaan (zie video-still hierboven). Pas maanden na de ramp is het lichaam van Daak aangespoeld op de Gambiaanse kust. In de tijd dat Daak nog vermist was, hebben we nog wel eens geprobeerd om contact met haar op te nemen via haar mobiele telefoon, tegen beter weten in natuurlijk. Anderhalve maand vóór de ramp heb ik Ndoya en Daak nog gefilmd tijdens een huwelijksfeest in Rufisque, de stad waar ze beiden zijn geboren en opgegroeid. Die video-opnames van onbekommerd vermaak krijgen zo wel een hele zware lading…
"Tja", zegt Ndoya, "wanneer iemand vrijwel zeker is overleden maar nog niet gevonden, zullen er vast wel uitzonderingen op de regel zijn. Ik zou alleen niet precies weten hoe dat in z’n werk gaat. In dit geval was het gewoon wachten tot ze werd gevonden."
En dat werd ze. Alhamdulillah!
www.kassoumay.com/joola/naufrage-joola.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Zeg 't maar
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.