Incha Allah (I)

Bij het naar bed brengen heeft Yande de laatste dagen steeds meer vragen over islam. Het is natuurlijk de leeftijd. Daar ik in islam ook nog maar een kind ben (zie de log “Salih en de kamelin“) heb ik niet op alle vragen een voor Yande bevredigend antwoord, maar goed, je me débrouille. Terug naar gisterenavond. Wederom een spervuur aan vragen. Mashallah, dat koppie heeft een reuzehonger naar kennis… Het is vooral de uitleg van soera An-Naas (met dank aan kindertijdschrift “Onze Oemma“) die haar doet nadenken en vragen stellen. Die aya’s over het influisteren van slechte dingen maken veel indruk op haar.

“Papa, als je varkensvlees eet, krijg je dan straf van Allah?”

“Is dat jou dan eens gebeurd, Yande, dat je varkensvlees at?”

“Nou, ik was op een verjaardagspartijtje en het was heel leuk en zo. Spelletjes, muziek, dansen. Ze gaven ons van die stokjes met stukjes kaas, augurk en zo. Ik ga het eten en dan merk ik dat ik met de kaas ook een worstje mee-eet. Dat zou varkensvlees zijn. Maar goed, ik had het niet gezien, dus ja, wat doet Allah dan?”

“Kijk Yande. Als het worstje jou wordt gegeven en er wordt bij gezegd ‘Dit is gemaakt van varkensvlees’ en je eet het toch op, tja, dat is niet goed. Maar als je het ongemerkt eet dan geeft dat niet. Let dan de volgende keer incha Allah beter op. En vergeet niet, je weet dat Allah de Meest Vergevingsgezinde is, dat betekent dat Hij je zeker kan vergeven.”

Plots krijgt Yande de slappe lach. Of beter gezegd, ze begint onbedaarlijk te giechelen. “Wat heb jij nou opeens?”

“Ik denk aan die keer, papa, dat ik je in de middag tijdens de ramadan één van mijn crackertjes met chocola gaf. Dat stopte je toen in je mond. En spuugde het toen ook heel snel weer uit.” Yande komt niet meer bij… “Papa (giechel) dan kan je natuurlijk overdag tijdens de ramadan (giechel) even proeven met je tong en het dan weer uitspugen (luide giechel)!”

“Zo werkt het helaas niet, Yande. Bij alles wat je doet gaat het om de ‘intentie’, met welke bedoeling je iets doet. Als je de leeftijd hebt om aan de ramadan mee te doen en je eet, expres, overdag tijdens de ramadan, ja, dan zijn er verschillende manieren om het goed te maken met Allah. Incha Allah gebeurt het nooit meer dat ik overdag tijdens de ramadan het vasten verbreek.”

Dan is Yande stil. Eventjes. “Papa, dan heb ik nog een vraag.”

“Ja?”

“Waarom zeg je nou altijd incha Allah als je praat over iets dat nog gaat gebeuren?”

“Alles hangt af van de wil van Allah, soebhana wa ta’ala. Je weet nooit zeker of iets gaat gebeuren; daarom zeg ik altijd ‘incha Allah’ : ‘Als Allah het wilt’.”

Nou, da’s stof tot nadenken voor dat meisje. Ze heeft geen vragen meer (voorlopig). Ik geef ‘r ‘n zoen en zeg “Slaap lekker, meid. Tot morgen; incha Allah :-)”