Vijf jaar geleden overleed opa Schippers op achtentachtig jarige leeftijd. Tijdens mijn zoektocht naar informatie over islam (toen ik nog niet bekeerd was) heeft hij een belangrijke bijdrage geleverd (zie mijn weblogbijdrage “Een niet-moslim die de salaat verricht“). Hij was een bijzondere persoonlijkheid die zowel koningsgezind als pacifist was. Helaas heb ik hem nooit gevraagd hoe hij die twee overtuigingen heeft kunnen combineren. Als jonge volwassene was hij van de militaire dienstplicht vrijgesteld wegens broederdienst. Toen hij werd opgeroepen om toch het leger in te gaan (mobilisatietijd) weigerde hij. De Duitse inval onderbrak de procedure en pas na WO II werd hij officieel vrijgesteld. Hij was dus ook erg koningsgezind. Misschien dat hij daarom niet op 30 april wilde sterven :-).
Na het telefoontje met het slechte nieuws (dat ik kreeg op Koninginnedag) loop ik als verdoofd over de vrijmarkt van Purmerend met vrouw en kinderen. Het duurt even voor ik afscheid van opa kan nemen. Uiteindelijk wordt het afscheid gepland op 4 mei in een uitvaartcentrum nabij het NS-station Naarden-Bussum.
De vierde mei, 1999. Dag van afscheid. Mijn opa ligt opgebaard omringd door bloemen en kaarsen. Zijn haar zit anders dan normaal, da’s even wennen. Ik neem de volle dertig minuten, van 19.00 tot 19.30 uur, die zijn gereserveerd voor het afscheid. Gezeten op een stoel tegenover hem zie ik familieleden tussen ons voorbij komen die allemaal op hun wijze afscheid nemen. Mijn tranen laat ik de vrije loop. Tegen achten loop ik terug naar het station van Naarden-Bussum. Vlak voor 20 uur klinkt door de luidsprekers van het station het verzoek om de twee minuten stilte te respecteren. Kort na het Wilhelmus komt mijn trein.
Bevrijdingsdag, 1999. Willem Lodewijk Schippers wordt begraven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Zeg 't maar
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.